تحلیلی برنقش انبوه‌ سازان در توسعه مسکن کلانشهر رشت

روند شتابان شهرنشینی، تغییر شیوه زندگی جمعی،  بالا بودن هزینه احداث مساکن فردی، محدود بودن زمین‌های شهری و افزایش شدید قیمت آن در کشور نیاز به مسکن را افزایش داده است. این موضوع با توجه به سیاست‌های توسعه و در پاسخ به نیازها و کمبودهای میلیونی مسکن، منعکس در برنامه‌های سوم و چهارم توسعه اقتصادی کشور، تمهیداتی نظیر اجرای سیاست‌های بلند مرتبه سازی و انبوه‌سازی مسکن را ضرورتی اجتناب‌ناپذیر می‌نماید. تحقیق حاضر که به نقش انبوه‌سازان در توسعه مسکن شهر رشت اشاره دارد، با استفاده از روش مطالعه توصیفی - کاربردی و بکارگیری آمار و ارقام مسکن در سال‌های مختلف و مقایسه آنها در پی پاسخ­گویی به این سوال است که تا چه اندازه سیاست انبوه‌سازی توانسته در توسعه مسکن شهری کلانشهر رشت موفق باشد؟ لذا با جمع‌آوری اطلاعات اولیه از جامعه انبوه‌ساز شهر رشت، به تجزیه و تحلیل سوال‌های مطرح شده پرداخته شد؛ و جهت بررسی پایایی پرسش­نامه از آزمون آلفای کورنباخ استفاده شد. برخی از نتایج و یافته‌هایی که در این تحقیق بدست آمدند عبارت‌اند از: بین عوامل مؤثر بر تولید مسکن (زمین، مصالح، نیروی کار، مالیات و عوارض، تسهیلات و ...) و تولید مسکن انبوه در شهر رشت رابطه معکوس وجود دارد. فعالیت ساخت مسکن در سال­های اخیر در شهر رشت از روند مناسبی برخوردار نبوده و مرتباً شاهد صعود و نزول بوده و به عبارتی دیگر در چند سال اخیر به لحاظ کاهش میزان ساخت و ساز در کل کشور و اتخاذ سیاست‌های مسکن حمایتی توسط دولت، فعالیت انبوه‌سازان مسکن در شهر رشت کم شده است. بین سیاست­های حمایتی دولت از انبوه‌سازان و تولید مسکن (انبوه) در شهر رشت رابطه مستقیمی وجود دارد، یعنی هرچقدر دولت به اشکال مختلف (نظیر پرداخت تسهیلات بانکی، کاهش عوارض شهرداری و مالیات، ثبات در قیمت‌ها) شرایط را برای ساخت و ساز انبوه‌سازان مساعدتر نماید، به همان نسبت، ساخت مسکن انبوه نیز افزایش می‌یابد.